Het verhaal van Monique begint op 25 januari 1944. Haar vader werkte op travvou en ze woonden op Kamershoek. Een klein huisje op de hoek van Meerskant en Kamershoek dat jaren terug afgebroken werd om plaats te maken voor een kleine showroom voor een autohandelaar. Monique heeft nog een zus, Marie-Louise, die twee jaar ouder is. Over haar jeugd weet ze weinig te vertellen. We hadden het thuis niet erg breed, zegt ze, ik heb nog op klompen gelopen. We hadden er twee paar: één voor de weekdagen en een paar rode met muiltjes voor ’s zondags. Ze herinnert zich nog maar al te goed dat ze iedere dag van op Kamershoek samen met haar zus te voet naar school trok. Drie kwartier stappen was dat, door weer en wind. Op haar elfde verhuisden ze naar de Gentse steenweg in de kleine huisjes van Landsheeres, dat scheelde al heel wat in kilometers. Op haar veertiende bleef ze thuis van school en kon ze aan de slag bij Van Hassels. Samen met haar goede vriendin Lilliane De Geest moesten ze er broeken stikken. Na een jaar hielden ze dat daar voor bekeken en zochten ander werk. Dat vonden ze  in de hemdenfabriek van Romanie D’Hollander in de Nieuwe Kouterdreef. Juist één dag hielden ze het daar uit en dan trokken Monique en Lilliane naar den Alba om er hemden te strijken. Da was ’t manneke, vertelt ze zoveel jaar later. Als er weinig werk was en we ons een beetje affeseerden mochten we na de noen al naar huis en werden we toch betaald voor een hele dag werken.
Als je Wardje hoort praten, weet je onmiddellijk dat hij geen Zeelse roots heeft. Zijn eerste jaren speelden zich af op den Bosuil in Deurne. Zijn vader werkte er in een bedrijf dat beenderen verwerkte tot veevoeder.

Begin jaren vijftig begon Michel Van Laere met zijn beendermeelfabriek ‘Farinos’ in Zele en wist hij het gezin Caethoven naar Zele te lokken om voor hem te werken. Zo kwam Wardje in de Zeelse industriestraat terecht en snap je waarom hij nog altijd zijn moedertaal, het Aaaantwaaaarps spreekt. Toen hij veertien was kon hij net als zijn vader in ’t benenkot terecht. Toen het bedrijf afbrandde in 1959 bleef hij bij Van Laere aan de slag in ’t voddenfabriek Transmar. Wardje heeft in heel zijn leven slechts één baas gekend. 46 Jaar, tot aan zijn pensioen heeft hij bij Michel Van Laere gewerkt.
De mannen die in ’t benenkot werkten, hielden er ook een lucratief handeltje op na: maden. Beestjes die vissers nodig hebben om niet bot te vangen. Bij de grootouders van Monique woonden nog drie jonkmannen die fervente vissers waren. Geregeld leverde Wardje er zijn marchandise en zo leerde hij er Monique kennen. Het was liefde op het eerste gezicht. Even ontstaat er een kleine discussie tussen Monique en haar Caethoven hoe lang ze verkeerd hebben. Blijkt dat het begonnen is nadat Ward afgezwaaid was van ’t leger in 1959 en in 1961 stapten ze in ’t huwelijksbootje. Ze trouwden in de Sint-Ludgeruskerk. En we hadden geluk, lacht Monique, want we konden over de rode loper. Normaal zouden we dat niet kunnen betaald hebben maar het was een mis waarin vier huwelijken tegelijkertijd werden ingezegend. Twee koppels voor het hoofdaltaar en de andere twee aan de zijaltaren. We zijn ingetrouwd bij mijn moeder want we hadden echt niets om alleen te gaan wonen. Mijn ouders zijn trouwens altijd bij ons blijven inwonen, voegt ze er aan toe. In 1970 is haar moeder gestorven en haar vader Leo Samson in 1997.

’t Klusterke in die jaren telde heel wat cafés: ’t Gildenhuis, Den Hert, De Lantaarn, Moderne, Bij de Witte, ’t Mosselhuis, De Blauwe Zaal, Op ’t Hoekske… Dorstigen laven was er blijkbaar een werk van barmhartigheid. Ondanks het grote aanbod had Monique een erg trouw cliënteel. Vooral mannen van travvou en doppers.

Als ik luister naar het verhaal van Monique is café houden alles behalve schapenwachten. In de beginjaren deed ze ’s morgens om zes uur open. Mannen van travvou die voor hun dagtaak even kwamen bijtanken en als ze uitregenden stonden ze voor zes uur al op de deur te kloppen. Meestal bleven ze dan hangen tot na de noen en met de mannen van den dop erbij was het vaak meer dan druk. Het dagelijks verplicht stempelen* is vanaf 1975 stelselmatig afgebouwd en dat voelde Monique wel aan haar inkomsten.

Aan ’t Klusterke houdt Monique heel mooie herinneringen over. Café Moderne had een kickerclub, een pronostiekclub en er was ook F.C. Moderne. Na de match was het regelmatig bal populair in haar café. De mannen trokken ongevraagd naar boven en plunderden haar kleerkast om dan beneden in ’t café modeshow te geven. Dat was nog nen tijd, lacht Monique, ik liet die mannen maar doen, da was gewoon plezant. Een sluitingsdag was en is een woord dat niet in het woordenboek van Monique staat. Alle dagen van de week waren haar klanten welkom. Iedere avond na ’t werk nam Ward het roer over zodat Monique boodschappen kon doen en het eten klaarmaken.
Twintig jaar hebben ze in de Kloosterstraat gewoond. In 1992 was het even spannend. De eigenaar van het café, Ernest Vermeir, stierf en zijn eigendom werd verkocht, ook café Moderne. Zes miljoen vonden Monique en Wardje een beetje van het goede te veel. Da’s heel simpel, zei ze tegen Frans Bontinck, dan stop ik met mijn café en ga ik in mijn huis wonen. Daar was Bontinck het niet mee eens. Hij stelde haar voor te verhuizen naar café Palermo, recht tegenover de Koevliet. Dat café, dat vroeger Duivenmarkt heette, stond toen leeg. Na veel vieren en vijven besloten Ward en Monique hun heil toch maar op de Kouter te gaan zoeken. En, voegt Monique er aan toe, al mijn klanten zijn meegekomen. Dat was heel plezant.

Na tien jaar, in 2002, wilden ze de zaak serieus renoveren. Kathleen die het diploma kok op zak had,  wilde daar ook iets mee doen en dus werd er besloten om het café te vernieuwen en er een zaal bij te bouwen. Monique had graag het huis gekocht maar daar wou Bontinck niet van weten. Na overleg vonden ze toch een akkoord dat duidelijk op papier stond. Er was maar één probleem: de Palermo zou drie maanden moeten sluiten. En haar klanten zo lang droogleggen, dat zag Monique echt niet zitten. Eind 2001 kwam het café van Lilliane aan het Scelaplein vrij en dat leek de beste locatie om tijdens de verbouwing verder te tappen. Er was maar één probleem, ze was op dat moment reeds verhuurd. Monique trok haar stoute schoenen aan en trok bij Bontinck. Ik zal op die drie maanden meer bier verzetten dan die nieuwe op een heel jaar, zei ze tegen hem.

Ze won het pleit en op 1 januari 2002 sloot ze op de Kouter en op tweede nieuwjaarsdag opende ze aan het Scelaplein.In die drie maanden werd er echt getoverd en met Pasen opende de vernieuwde Palermo haar deuren.
Het was onmiddellijk een schot in de roos. Naast een grote café hadden ze nu ook een zaal waar je iedere werkdag een dagschotel kan krijgen en waar je ’s zondags aan een democratische prijs lekker kan eten en daarnaast werd de zaal gebruikt voor koffietafels, familiefeestjes, vergaderingen… Ook werd er gestart met een traiteurdienst. Dat cafeetje van weleer was intussen een heus familiebedrijf geworden want ook Kathleen, Carin en Patrik werken mee in de zaak. Enkel de oudste zoon, Eric, is er niet actief.

Heikant: Landhuis – Krugershof – Café Bavik – één zonder naam – ’t Peeboske – Molenhoek – Olympia
Kamershoek: Café Volle maan
Gentse Steenweg: Café Bareel – Café Oude Bareel – Nieuwe Barreel – ’t Zelehof – Café Autopark – Torenhof – Café Metro – Café In de Stop – Café Derby – Manège
Kouterstraat: Bij den Bakker – één zonder naam (benaming ‘Garage’ is verdwenen) – Café Vox – De Kouterkroon – Duivenmarkt – Bushalte – Volkshuis – In de Vrede
Vlasbloemstraat: De Oude Linde
Van Hesedreef: Rode Molen – Duivenlokaal Eerlijk duurt het langst (voorheen genoemd ‘De Melkerij’)
Zuidlaan: Bij den Bokser
Langestraat: Café De Zwijger
Drieputtenstraat: De Jachthoorn
Koevliet: Parochiehuis De Zeven
Plezantstraat: Café ’t Akkerke
Burgemeester Van Ackerwijk C-straat: De Stad Gent
Elststraat: Café Transport – De Grote Pot – Eendracht – een café zonder naam – Klubhuis van Kon. FC Eendracht Zele – Voetbal
Driesstraat: ’t Zonneken (benaming niet meer vermeld) – Welkom – Op ’t Hoeksken – In het Sportlokaal – Café Heikant – De Linde – In café Lokeren (noemde voorheen ‘Onder de Lindeboom’)
Wezepoelstraat: Nellevrienden – Op ’t Hoeksken
Bosstraat: Café ’t Handelshuis – Zaal Kon. Harmonie
Gaverstraat: een café zonder naam
Oudeburgstraat: 8 urenhuis – May Flower
Cesar Meeusstraat: Biekorf
Stokstraat: Den Tuymeleir
Hoekstraat: In de nieuwe Kaei – Afspanning In ’t Torenken
Lokerenbaan: Café Den Hert – Café Garage St. Christoffel – ’t Huis ten Halven – Disco Flip Flap – Op den Hoek – Carlton – één café zonder naam – Rozenhof – Café Slachthuis – Het Handelshuis – Café Royal – Café Welkom – Pallieter – ’t Kroegske
Zevensterrestraat: De Volle Pot
De Deckerstraat: ’t Postje

Koningin Astridplein: Café de la Gare – Café De Veehandel
Avermaat: De kleine beurs – Het Keizershof – één café zonder naam
Scheldestraat: Den Appel
Veldeken: De Nachtegaal – Café ’t Zonhoekje (noemde voorheen ‘Het Gulden Hoofd’)
Veldekensstraat: De Toverstok – Café Bij de Zwarten – Café in ’t Zicht van Zele
Roskotstraat: Café Onder Ons – Café Welkom – Sportleven
Dijkstraat: ’t Schipke
Huivelde: Halfweg – Café De Welkom – één café zonder naam
Hansevelde: Café De Oude Ster – Café Bij Inge – De Vlasbloem – Café Sportwereld
Rinkhout: Café Bij Anita en Roger – De Bonte Os
Stapstraat: Hawai
Dendermondebaan: St.-Sebastiaan (ook ‘Ons Huis’) – Spiegelpaleis – In de Stenen Molen – Inde Lusthof – De Ronde Café
Zandberg: Chinees Restaurant ‘Nieuwe China’ – Café Molenberg – één zonder naam (ook ‘Café Basket’ genoemd)
Dr. Victor van Cauterenstraat: Op ’t Hoekse – Café In De Nieuwe Handboog – In het Hoog Huis – Café Siske Koekoek – één zonder naam (noemde in de volksmond ‘ ’t Papieren Storsken’ en oorspronkelijk ‘Het Hof van Bourgondië)
Kloostersraat: Anadolu Caffe Enternosyanal (noemde vroeger ‘De Beurs’) – Gildenhuis – Het Hert De Lantaarn (voorheen ‘De Vlasbloem’ genoemd) – Café Moderne – Bij de Witte – Kibris Türk Kahvesi (voorheen Het Liberaal Huis)
Durmen: Café In de Handbal – twee cafés zonder naam, Willem Tell (niet meer vermeld op het venster) – Café Century – Café De Roos – Café Onder den Toren – Café Edelweis – Bij Den Engelsman – Café Anita – De Morgenster – Café In Durmen – Café Lokeren
Durmenbaan: ’t Pijphuis
Centrum: De Nieuwe Post
Heilig Hartplein: De Fontein
Markt: De Kroon – Gasthof Het Anker – Café Saf – De Nieuwe Beurs – De Oude Kroon – Jeugdcentrum Juvenes

Avil Geerincklaan: Calypso – Mutlu’s praatcafé
De Deckerstraat: Zeels Park
Dendermondebaan: ’t Spiegelpaleis – De Ronde Café
Dijkstraat: Den Anker – ’t Schipke
Cesar Meeusstraat: ’t Schaliënhuys
Dokter Armand Rubbensstraat: ES ES - Picasso
Driesstraat: Op ’t Hoekske
Durmen: De Roos – Milvanni (leeg)
Elsstraat: Stadion – Valentino
Bosstraat: The Stones – Den Bluetooth
Gentse steenweg: De oude Bareel – The New Garden
Heikant: ’t Boerengelag
Heilig Hartplein: De Fontein
Huivelde: Halfweg – Sportlokaal
Kil: De Hoeve (leeg)
Koevliet: De Zeven

Kloosterstraat: Gildenhuis – JC Juvenes – Evergreen – ’t Verdriet – De Lantaarn
Koningin Astridplein: Den TGV
Kouterstraat: Trapkes op – Palermo – Volkshuis
Lange Akker: Topspin – VHVD
Markt: Casjpoo – Vivaldi – De Oude Kroon – Brasserie Boréal – Shamrock – Het Anker (leeg) – De Cruëne (leeg)
Molenstraat: Molenhoek
Lokerenbaan: Domino – Carlton – Pallieter (leeg) – 2nd Life (leeg)
Van Hesedreef: ’t Suc6
Veldeken: ’t Zonhoekje
Veldekensstraat: Turkse Vereniging
Zwaanstraat: De Ontmoeting
Zandberg: Windsor – Par-lare
Dokter Victor Van Cauterenstraat: Topaz